सरोगेट मदर हा आजही चर्चेचा विषय आहे. प्रगत शास्त्राकारणे जन्म आईच्या शरीराबाहेर घेणं शक्य असलं तरी मनाचं काय... या किचकट गुंत्यातल्या या नात्याचा उलगडा करू पाहणारा एक सिनेमा नुकताच प्रदशिर्त झालाय. 'मला आई व्हायचंय' हे त्या सिनेमाचं नाव. मराठी सिनेमात इंग्रजी अभिनेत्री आणि छोट्या बाळाचा वापर करून घेत या सिनेमाच्या विषयाला दिग्दर्शिकेने अतिशय छान रंगवलंय. मध्यंतराच्या आधी आणि नंतरही थोडावेळ सिनेमाची रंगत चांगली खुलवली आहे. पण शेवटाकडे पसरत गेलेला ओहोळ आवरता आला असता तर सिनेमाला उत्तम आकार येऊ शकला असता. त्यामुळेच पेक्षकाला खिळवून ठेवायची क्षमता असणारा हा सिनेमा शेवटाकडे उगाचच पसरवल्याची हूरहूर सिनेमा पाहून झाल्यावर राहून जाते.
एका विवाहित अमेरिकन मॉडेलला मूल हवं असतं. पण बाळंतपणामुळे बेढबपणा येईल या भीतीने ती सरोगसीचा मार्ग निवडते. भारतात कमी पैशात भाड्याने आई मिळू शकते हे कळल्यावर ती महाराष्ट्रातल्या एका गावात येते. तिथे एका अशिक्षित गरजवंत महिलेची ती निवड करते. सगळं सुरळीत सुरू असतं. पण सहाव्या महिन्यात कळतं की बाळात काही दोष असण्याची शक्यता आहे. हे कळल्यावर ती आपलं बाळ स्वीकारायचं नाकारते. मग पुढे त्या बाळाचं काय होतं? त्याला आई मिळते का? भाड्याची आई आणि खरी आई या गुंतगुंतीच्या प्रश्ानची उकल नक्की काय, अशा अनेक प्रश्ानंची उत्तरं शोधत हा सिनेमा पुढे जातो.
सरोगेट आईची भूमिका अभिनेत्री उमिर्ला कानेटकरनी केली आहे आणि तिने खरोखरच अप्रतिमरीत्या ती जबाबदारी पेलली आहे. डोळ्यांमधला निरागस भाव आणि तरीही त्यातलं जाणतेपण उत्तम उभं केलंय. तिचं सोसलेपण, भाड्याचं असलं तरी आईपण प्राप्त झाल्यावर तिच्यात होणारे बदल तिने अतिशय सहजपणे रंगवले आहेत. फॉरेनर बाईच्या सहवासात पहिल्यांदा असणारं आखडलेपण आणि नंतर येणारी सहजता खूप छान. खेडवळ भाषेत बोलणारी ही स्त्री 'गणप्या इज कम' असं एखादं वाक्य टाकते तेव्हा खूप गंमत वाटते. फॉरेनर बाईची भूमिका साकारणारी स्टेसी बी मात्र फक्त भूमिकेची गरज पूर्ण करते. सुरुवातीपासूनच तिचा वावर कृत्रिमतेकडे झुकणारा आहे. अभिनयात त्या मेरीपुढे यशोदा उजवी ठरल्याचं अगदी स्पष्टपणे जाणवतं. पण त्याने विशेष काही फरक पडत नाही म्हणा. मॅट रिडर या अमेरिकन छोट्या मुलाचा अभिनय मात्र अप्रतिम. त्याने ग्रामीण बाजासह सिनेमाच्या नाट्याला आवश्यक असणारी भावूकता अगदी लिलया उभी केलीय. कधी कधी त्याचे संवाद किंवा अभिनय 'जरा अति' या सदरात मोडणारा असला तरी तो मुलगा खूपच गोड आहे आणि त्याच्यामुळे सिनेमातलं नाट्य खऱ्याअर्थाने रंगीत झालंय. गणप्या ही व्यक्तिरेखाही चांगली वठली आहे.
कृष्णाच्या फोटोसमोर गर्भार यशोदा हात जोडून असताना तिची खरी ख्रिश्चन आई त्याशेजारी येशुचा फोटो आणून ठेवते यासारखे प्रसंग. लहानग्या फॉरेनर दिसणाऱ्या माधवच्या तोंडी खेड्यातल्या भाषेत असणारे निरागस संवाद तर खूपच गोड वाटतात आणि मजा येते.
गाणी खूप ठसणारी नसली तरी बरी. छायाचित्रण मात्र खूप सुंदर वठलंय. दिग्दर्शन बरं असलं तरी शेवटाकडे शेतकऱ्यांचा प्रश्ान्, किंवा उमिर्लाच्या मुलीचा एक छोटा ट्रॅक अशी ठिगळं लावायची काहीच गरज नव्हती. सरळपणे या कथेला टोक दिलं असतं तर उत्तम झालं असतं. पण तसं न झाल्यामुळे मध्यंतरानंतर काही वेळाने सिनेमा उगाचच खेचत नेल्यासारखं वाटायला लागतं आणि कंटाळा यायला लागतो. निर्माती समृद्धी पोरेने दिग्दर्शन, कथा, पटकथा, संवाद, अभिनय, गीत लेखनअशा अनेक जबाबदाऱ्या एकहाती उचलल्या आहेत. ते निश्चितच कौतुकाचं आहे. तरी कदाचित सिनेमा सुटसुटीत करताना मात्र काही ठिकाणी तिची तारांबळ उडाल्याची दिसते.
असो. सिनेमाचा विषय तसा नवा नसला तरी मेलोड्रॅमाची व्यवस्थित फोडणी घालून करमणूकमूल्य व्यवस्थित राखलं आहे. समृद्धी पोरेनी सिनेमाच्या असंख्य जबाबदाऱ्या एकाहाती पेलत केलेला हा प्रयत्न सकारात्मक नक्कीच आहे. हा सिनेमा अजून चांगला वठू शकला असता हे खरं असलं तरी अस्सल मराठमोळ्या सिनेमाच्या चाहत्यांची निराशा मात्र नक्कीच होणार नाही.
निर्माती/दिग्दर्शिका/संकल्पना/कथा/पटकथा/संवाद/गीत/अभिनय : समृद्धी पोरे
छायाचित्रण : राहूल जाधव
संगीत : अशोक पत्की
गायक : कुणाल गांजावाला, वैशाली सामंत
कलाकार : उमिर्ला कानेटकर, स्टॅसी बी, विवेक राऊत, सुलभा देशपांडे, अक्षय देशपांडे, सुचित्रा बांदेकर.
दर्जा : ***
एका विवाहित अमेरिकन मॉडेलला मूल हवं असतं. पण बाळंतपणामुळे बेढबपणा येईल या भीतीने ती सरोगसीचा मार्ग निवडते. भारतात कमी पैशात भाड्याने आई मिळू शकते हे कळल्यावर ती महाराष्ट्रातल्या एका गावात येते. तिथे एका अशिक्षित गरजवंत महिलेची ती निवड करते. सगळं सुरळीत सुरू असतं. पण सहाव्या महिन्यात कळतं की बाळात काही दोष असण्याची शक्यता आहे. हे कळल्यावर ती आपलं बाळ स्वीकारायचं नाकारते. मग पुढे त्या बाळाचं काय होतं? त्याला आई मिळते का? भाड्याची आई आणि खरी आई या गुंतगुंतीच्या प्रश्ानची उकल नक्की काय, अशा अनेक प्रश्ानंची उत्तरं शोधत हा सिनेमा पुढे जातो.
सरोगेट आईची भूमिका अभिनेत्री उमिर्ला कानेटकरनी केली आहे आणि तिने खरोखरच अप्रतिमरीत्या ती जबाबदारी पेलली आहे. डोळ्यांमधला निरागस भाव आणि तरीही त्यातलं जाणतेपण उत्तम उभं केलंय. तिचं सोसलेपण, भाड्याचं असलं तरी आईपण प्राप्त झाल्यावर तिच्यात होणारे बदल तिने अतिशय सहजपणे रंगवले आहेत. फॉरेनर बाईच्या सहवासात पहिल्यांदा असणारं आखडलेपण आणि नंतर येणारी सहजता खूप छान. खेडवळ भाषेत बोलणारी ही स्त्री 'गणप्या इज कम' असं एखादं वाक्य टाकते तेव्हा खूप गंमत वाटते. फॉरेनर बाईची भूमिका साकारणारी स्टेसी बी मात्र फक्त भूमिकेची गरज पूर्ण करते. सुरुवातीपासूनच तिचा वावर कृत्रिमतेकडे झुकणारा आहे. अभिनयात त्या मेरीपुढे यशोदा उजवी ठरल्याचं अगदी स्पष्टपणे जाणवतं. पण त्याने विशेष काही फरक पडत नाही म्हणा. मॅट रिडर या अमेरिकन छोट्या मुलाचा अभिनय मात्र अप्रतिम. त्याने ग्रामीण बाजासह सिनेमाच्या नाट्याला आवश्यक असणारी भावूकता अगदी लिलया उभी केलीय. कधी कधी त्याचे संवाद किंवा अभिनय 'जरा अति' या सदरात मोडणारा असला तरी तो मुलगा खूपच गोड आहे आणि त्याच्यामुळे सिनेमातलं नाट्य खऱ्याअर्थाने रंगीत झालंय. गणप्या ही व्यक्तिरेखाही चांगली वठली आहे.
कृष्णाच्या फोटोसमोर गर्भार यशोदा हात जोडून असताना तिची खरी ख्रिश्चन आई त्याशेजारी येशुचा फोटो आणून ठेवते यासारखे प्रसंग. लहानग्या फॉरेनर दिसणाऱ्या माधवच्या तोंडी खेड्यातल्या भाषेत असणारे निरागस संवाद तर खूपच गोड वाटतात आणि मजा येते.
गाणी खूप ठसणारी नसली तरी बरी. छायाचित्रण मात्र खूप सुंदर वठलंय. दिग्दर्शन बरं असलं तरी शेवटाकडे शेतकऱ्यांचा प्रश्ान्, किंवा उमिर्लाच्या मुलीचा एक छोटा ट्रॅक अशी ठिगळं लावायची काहीच गरज नव्हती. सरळपणे या कथेला टोक दिलं असतं तर उत्तम झालं असतं. पण तसं न झाल्यामुळे मध्यंतरानंतर काही वेळाने सिनेमा उगाचच खेचत नेल्यासारखं वाटायला लागतं आणि कंटाळा यायला लागतो. निर्माती समृद्धी पोरेने दिग्दर्शन, कथा, पटकथा, संवाद, अभिनय, गीत लेखनअशा अनेक जबाबदाऱ्या एकहाती उचलल्या आहेत. ते निश्चितच कौतुकाचं आहे. तरी कदाचित सिनेमा सुटसुटीत करताना मात्र काही ठिकाणी तिची तारांबळ उडाल्याची दिसते.
असो. सिनेमाचा विषय तसा नवा नसला तरी मेलोड्रॅमाची व्यवस्थित फोडणी घालून करमणूकमूल्य व्यवस्थित राखलं आहे. समृद्धी पोरेनी सिनेमाच्या असंख्य जबाबदाऱ्या एकाहाती पेलत केलेला हा प्रयत्न सकारात्मक नक्कीच आहे. हा सिनेमा अजून चांगला वठू शकला असता हे खरं असलं तरी अस्सल मराठमोळ्या सिनेमाच्या चाहत्यांची निराशा मात्र नक्कीच होणार नाही.
निर्माती/दिग्दर्शिका/संकल्पना/कथा/पटकथा/संवाद/गीत/अभिनय : समृद्धी पोरे
छायाचित्रण : राहूल जाधव
संगीत : अशोक पत्की
गायक : कुणाल गांजावाला, वैशाली सामंत
कलाकार : उमिर्ला कानेटकर, स्टॅसी बी, विवेक राऊत, सुलभा देशपांडे, अक्षय देशपांडे, सुचित्रा बांदेकर.
दर्जा : ***
No comments:
Post a Comment